Bazilido

Bazilido (greke: Βασιλείδης, latine: Basilides; floruit 117-138 – 200 ĉirkaŭ) estis majstro de la kristana unua gnostikismo Li aktivis en Aleksandrio de Egiptio, ^[1] estis disĉiplo de Menandro (eble alia nomo per kiu estas intencite Simono la Magiisto^[2] aŭ de supozita interpreto de Petro Apostolo nome Glaucias^[3] (sed historiistoj dubas pri la ekzisto de tiu Glaucias).^[4] La Agoj de disputo kun Manes asertas ke li laŭlonge de certa tempo predike instruis inter la Persoj^[5] Oni opinias ke li verkis dekduon da libroj komentantaj pri la Evangelioj, hodiaŭ perdiĝintaj, tirolitaj Exegetica. Afero tia kiu lin individuas kiel unu el la plej antikvaj komentistoj pri la Evangelioj, sed nur iuj eroj de tiuj verkoj konserviĝis dum liaj ideoj estas konigitaj per la refutoj flanke de liaj kritikantoj.

La subtenantoj de Bazilido, nome bazilidanoj, formis movadon kiu daŭrigis almenaŭ du jarcentojn post lia morto; Epifanio ĉe la fino de 4-a jarcento, atestas la ĉeeston de bazilidanaj gnostikuloj en Egiptio. Probablas, tamen, ke tiu skolo jam fandiĝis kun la precipa fluo de gnostikismo de la dua duono de la 2-a jarcento.^[6]

1. ↑ Eŭsebio de Cezareo, Prikristana historio, IV.7; Epifanio el Salamis, Panarion adversus omnes haereses , xxiv. 1.
2. ↑ Eŭsebio de Cezareo, Priristana historio, IV.7.
3. ↑ Klemento de Aleksandrio, Stromata, VII.17.
4. ↑ Birger A. Pearson, A Companion to Second-Century Christian "Heretics" Basilides the Gnostic.
5. ↑ Archelao, Agoj de la disputo de Manes
6. ↑ The Basilidian gnosis. (La Baziliana gnozo)